Automatyczna konstrukcja domknięć

Scala pozwala na przekazywanie funkcji bezparametrycznych jako argumenty dla metod. Kiedy tego typu metoda jest wywołana, właściwe parametry dla funkcji bezparametrycznych nie są ewaluowane i przekazywana jest pusta funkcja, która enkapsuluje obliczenia odpowiadającego parametru (tzw. wywołanie-przez-nazwę).

Poniższy kod demonstruje działanie tego mechanizmu:

object TargetTest1 extends App {
  def whileLoop(cond: => Boolean)(body: => Unit): Unit =
    if (cond) {
      body
      whileLoop(cond)(body)
    }
  var i = 10
  whileLoop (i > 0) {
    println(i)
    i -= 1
  }
}

Funkcja whileLoop pobiera dwa parametry: cond i body. Kiedy funkcja jest aplikowana, jej właściwe parametry nie są ewaluowane. Lecz gdy te parametry są wykorzystane w ciele whileLoop, zostanie ewaluowana niejawnie utworzona funkcja zwracająca ich prawdziwą wartość. Zatem metoda whileLoop implementuje rekursywnie pętlę while w stylu Javy.

Możemy połączyć ze sobą wykorzystanie operatorów infiksowych/postfiksowych z tym mechanizmem aby utworzyć bardziej złożone wyrażenia.

Oto implementacja pętli w stylu wykonaj-dopóki:

object TargetTest2 extends App {
  def loop(body: => Unit): LoopUnlessCond =
    new LoopUnlessCond(body)
  protected class LoopUnlessCond(body: => Unit) {
    def unless(cond: => Boolean) {
      body
      if (!cond) unless(cond)
    }
  }
  var i = 10
  loop {
    println("i = " + i)
    i -= 1
  } unless (i == 0)
}

Funkcja loop przyjmuje ciało pętli oraz zwraca instancję klasy LoopUnlessCond (która enkapsuluje to ciało). Warto zwrócić uwagę, że ciało tej funkcji nie zostało jeszcze ewaluowane. Klasa LoopUnlessCond posiada metodę unless, którą możemy wykorzystać jako operator infiksowy. W ten sposób uzyskaliśmy całkiem naturalną składnię dla naszej nowej pętli: loop { < stats > } unless ( < cond > ).

Oto wynik działania programu TargetTest2:

i = 10
i = 9
i = 8
i = 7
i = 6
i = 5
i = 4
i = 3
i = 2
i = 1